LL-37 2 mg

Peptydy przeciwdrobnoustrojowe (AMP) uczestniczą we wrodzonej odpowiedzi immunologicznej, wykazując działanie przeciwdrobnoustrojowe na bakterie Gram-ujemne i -dodatnie, wirusy i grzyby. Oprócz posiadania bezpośrednich właściwości przeciwdrobnoustrojowych, AMP mają również zdolność do zwiększania odporności i łączenia odporności nabytej i wrodzonej, działając na komórki gospodarza jako immunomodulatory.

Wśród mechanizmów wymyślonych przez gospodarza w celu obrony przed atakującymi mikroorganizmami, peptydy przeciwdrobnoustrojowe stanowią pierwszą linię. U różnych gatunków ssaków zidentyfikowano rodzinę katelicydynowych peptydów przeciwdrobnoustrojowych AMP, a u ludzi LL-37 jest jedynym zidentyfikowanym typem katelicydyny. LL-37 ma wiele różnych aktywności biologicznych, takich jak regulacja odpowiedzi na zapalenie, neutralizacją lipopolisacharydu (LPS) i działaniem przeciwdrobnoustrojowym.

Dowody eksperymentalne pokazują, że katelicydyna może chronić przed zakażeniem Helicobacter pylori i związanym z nim zapaleniem żołądka, hamować wzrost raka żołądka i wspomagać gojenie się wrzodów żołądka u myszy. Może również łagodzić wrzodziejące zapalenie jelita grubego i hamować raka okrężnicy. Katelicydyna reguluje reakcje zapalne, promują fagocytozę, poprawiaja gojenie się ran. Zauważono również, że katelicydyna zwiększa sztywność komórek i zmniejsza przepuszczalność komórek w nabłonku płuc, co prowadzi do zmniejszenia infekcji komórek. Katelicydyna może rekrutować i indukować proliferację śródbłonkowych komórek progenitorowych do miejsc rany podczas gojenia. Co ważne, katelicydyna reguluje apoptozę komórek nabłonkowych i neutrofili, wydłużając czas produkcji chemokin i cytokin. Krótkołańcuchowe kwasy tłuszczowe, takie jak maślan, są źródłem energii dla komórek nabłonka okrężnicy. Mają również działanie przeciwzapalne. Maślan sodu indukuje katelicydynę.

LL-37 ulega ekspresji w różnych komórkach i tkankach, takich jak neutrofile i komórki szpiku kostnego, komórki nabłonkowe skóry, a także jest obecny w przewodzie pokarmowym, jak również w najądrzach i płucach. Ekspresję wykryto również w nabłonku jamy ustnej, języka, przełyku oraz w nabłonku błony śluzowej okrężnicy i oskrzeli. Co więcej, produkcja LL-37 w makrofagach jest stymulowana przez witaminę D uwalnianą przez światło słoneczne poprzez skórę.

W ludzkim genie katelicydyny znaleziono kilka potencjalnych miejsc wiązania dla czynników transkrypcyjnych, które prawdopodobnie regulują ekspresję genu CAMP. Ludzka katelicydyna działa w promowaniu gojenia się ran, a także może modulować odporność nabytą.
Aktualne badania nad rolą i mechanizmami LL-37 w nowotworach u ludzi koncentrują się głównie na poziomie molekularnym i komórkowym. Badania te wskazują, że LL-37 może być albo pro-guzogenny, albo środkiem przeciwrakowym dla różnych nowotworów. Obecnie trudno jest w pełni zrozumieć molekularne podstawy efektów LL-37 w różnych ustawieniach komórkowych. Jednak dostępne dane wskazują, że LL-37 może działać jako ligand dla różnych receptorów błonowych, wyjaśniając w ten sposób jego specyficzne tkankowo działanie w różnych nowotworach. Chociaż do badania mechanizmu CAMP/LL-37 wykorzystano mysie modele raka, promotor genu mysiej katelicydyny jest pozbawiony VDRE. Tak więc sygnalizacja zależnej od witaminy D indukcji katelicydyny nie działa skutecznie w komórkach myszy.

Istnieją również różnice w tkankowo-specyficznej i rozwojowej ekspresji katelicydyny między człowiekiem a myszą. Ze względu na problemy i różnice można stwierdzić, że wyniki uzyskane na modelach mysich są wadliwe w wyjaśnianiu roli CAMP/LL-37 w progresji raka u ludzi. W oparciu o rosnącą liczbę nowych proponowanych mechanizmów działania rakotwórczego i przeciwrakowego indukowanych przez LL-37, uzasadnione jest wnioskowanie, że LL-37 wywiera wielorakie i złożone skutki na różne komórki rakowe. W niektórych nowotworach LL-37 wywołuje zarówno działanie rakotwórcze, jak i przeciwnowotworowe, a ostateczny efekt zależy od połączonych efektów tych zaangażowanych mechanizmów.